Tag Archives: Poezi Shqipe
KURBETI DHE SHQIPËRIA
Nga Luan Çipi Kurbeti, s’ka lindur koti Po, për halle e për nevojë, Kush është ca burrë i zoti, Shton pasuri e përvojë! Emigruan të parët tanë, Larg në Amerikë ikën, Krahë e vite, atje
Një ckël me poezi: “Pragviti 2018”
Nga Përparim Hysi 1.Mesazh politikanëve dhe qeverisë (nga një pensionist) I mbërdhirë nga dimri i egër, i kërrusur pleqërisë Politikanëve u shkruaj letër ( ca më shumë:qeverisë!) Mua pensioni nuk
Tomorri-Mal i shenjtë
Nga Bashkim Saliasi Në Tomorr ku Dielli zë e ulet, Gjithë Natyra ngado buzëqesh, Para tij Shpiragu me respekt përulet, Adriatiku me dallgë e përshëndet. Yje e Hënë për çdo natë, Kokën mbi supe të tij vënë. Një
PSE S’ MERREM ME POLITIKË
Nga Luan Çipi Kam pasur mendim kaherë Mos t’merrem me politikë, “Shqiptaria”, më bënë nder, E mbaj kokën lart pa frikë. E kam porosi nga baba: “Mos u fut n’ asnjë parti, Mos shiko anash
PSE SHKRUAJ?
Nga Luan Çipi Shkruaj që diç të tregoj, Një model, një shëmbëlltyrë, Dituri, dritë të përçoj, Të përcjell ç’ është më e mirë. -----
DY PLEQ TË NDERUAR
Nga Luan Çipi Dëshirë pata për të shkruar, Për të folur e treguar Dy reshta, pleqve të shquar. I sodis, mallin pa shuar: Barba Nakua dhe Sotira, Prind të familjes Gjyzari, S’harrohen çastet e mira, Vlora,
Vallja e ujqërve
Nga Viron Kona Në pikë të dimrit e të uritur, kur dëbora gjithçka mbulon, ujqërit nisin vallen e njohur: “Më i forti mbijeton !” Njëri pas tjetrit rrotullohen, mprehin dhëmbët, ulërijnë, ai që n`valle përdhe
KU PO SHKON, PRINCESHA VLORË?
Nga Luan Çipi Deti mbushur me vaporë, Dhe ndërtimet ecin varg. Ku po shkon, princesha Vlorë, Më e bukura përqark? Ti, po shtrihesh drejt Orikut, Brigje e kodra pushton, Gjallërojnë Adriatikut, Djemtë që fluturojnë me
Ç`ti bëja moj nënë!
Dy poezi nga Viron Kona Ç`ti bëja moj nënë! Porositë moj nënë, një për një m`i dhe, veçse zemrës sime, një fjalë pse s`i the? Ç`ti bëja moj nënë, kur erdhi si erë, unë isha
Këpucë me numër të vogël blini!
Nga Viron Kona Rubrika “Qesh, se s`qaj dot!” Këpucë me numër të vogël blini! Njeriu, dihet ka shumë halle, dalin befas e radhë s`mbajnë, rreth e rreth si një gjeratore, na e sjellin mendjen vërdallë.
