RITAKIM ME TISH DAJIN
Nga Luan Çipi
E shoh në fotografi dhe më shfaqet si i gjallë,
Mësuesi im i dashur, muzikanti Tish Daija,
I shndrisin sytë e zi, i shkëlqen djersa në ballë
Më sodit, sikur më flet dhe më fton nga largësia.
Tishi, nuk ish si kushdo, po një engjëll perëndie,
Një mësues i veçantë, si baba e vëlla i madh,
E takoje, ngazëllyer shprehte ndjenja dashurie,
Dorën ta vinte te supi, të largonte breng e hall.
Fare i ri, njëzet vjeç, i fuqishëm, djalë i dukur,
Të shtatë notat muzikore, na i ndryu thellë në zemër,
Me këngë e me melodi, na blatoi dhuratë të bukur,
Me urti e shkodrani, na dha dije, vlerë dhe emër.
Tishi, talent i gjithanshëm, futbollist i “Flamurtarit”,
Me numrin shtatë në shpinë, rendte me një vrap rrufeje,
Stadiumi i gjithë më këmbë, Ai, sfida kundërshtarit,
Shënonte gola të rrallë, si kund tjetër, nuk i gjeje.
Ishte frymëzim qiellor, një talenti i madh i lindur,
Që u poq e u plotësua, në kulturën moskovite,
Me Ansamblin Artistik, gjithë botën kish mahnitur,
Tish Daija, Artist Populli, Atdheun sa lart e ngrite!
Shumë suita, uvertura, kuartete dhe balete,
Kompozime gjithfarë zhanresh, muzikë të paharruar,
Të panumërta arritjet, dhjetëra vepra monumente,
Akademik, Nderi i Kombit, shkodrani artist i shquar.
Si në vendlindje në Shkodër, në Tiranë e Diasporë
Midis nesh e gjejmë gjeniun, sa herë dëgjojmë meloditë,
Për të nuk ka vdekje kurrë, bashkë me ne është në Vlorë,
Ndër breza do ta nderojmë, me ne kuvëndon përditë!
Tiranë, më 14.03.2018
