I SHKRETI SHKAM !..

Nga Fritz Radovani

 

E BAHEJ TYM…SHKA SHTYNTE SHTJELMI I TIJ ZHDUKEJ, SI MOS T’ ISHTE N’ KËTE BOTË, RROKULLISEJ AI SHKAM E ME TE FISE TË TANA…

AH SHKAM, O SHKAM…Persa Shekuj.., shumë t’ ra me provue edhe Ty o SHKAM !?

Sa kamba e barbarit shkeli mbi Ty, e mandej, si mos t’ ishte ai që kjé, t’fundoste dikund!

Sa t’ ra me bajtë e me pa me sytë Tuej nder Ato Bjeshkë bash t’ Nêmuna, ku lotët e sa Nanave Burrnesha n’ lumej u kthyen po, hasmi qafen thej per mos me u kthye kurrma!..

U trand një natë edhe Ajo Krueja Zamadhe e Kastriotit nga gjysëhana e pabesë… E, bash si t’ ishte një thikë mbas shpine ju ngulë.., per me ua pushue Atë Zemer Krutanve t’ Tu…

E Ajo, pushoi per 400 e sa vjetë.., e nuk u ndigjue ma tue rrah si mos t’ ishte gjallë…

E shkeli kamba e turkut barbar… E Gjaku i Saj skuqi Qiellin e Atyne vorreza Fatosash !

E Gjak’ e rê si futa mështollën Lezhen si t’ ishte një ditë shiroku ku, vloi edhe Drini…

E gjysëhana perloi edhe Ata Gurë, ku flente i qetë i Madhi Kastrioti Ynë – Skenderbé..!

Dridhej Toka e Mali… E rrokulliseshin shkamijtë si guraleca tek Kisha, bash ku ishte tue pritë Diten e Gjyqit Mbramë… Ai Burri i rrebtë, me sy si zhgaba e Flamurit t’ Vet…

KUR PLASTE GURI

I madh e i vogel rrâhen plot shpnesë tek Ai… Po, Lezha nuk shihej kund, ishte mbytë në ujë e n’ Gjak… T’ Atyne Burrave, që turpin e marren e pushtuesit nuk e kaperdine kurr!

Brij urës kishin zanë vend Gurt’ e latuem të Rozafës Plakë, gjuejtë me topa barbarësh…

Atëherë.., kur edhe Drishti ra… E deri vonë, kur një za Burri shkrepi si rrfé Pranvere…

Pasha t’ Madhin Zot ja behen Fretnit e Shën Françeskut, me Flamurin e Kastriotve të ngjeshun per parzem…” Nisë per Deçiq, tek Shkami i Hotit i Trimit DEDË GJO’ LULI,

E ku i pritte Bratila e Atyne Bjeshkve që nuk njihnin frikën… Shperthyen Dy Zhgunat Besnikët e Krishtit në Kryq, At Mati Prennushi e At Buon Gjeçaj, veç kur e pane sesi vetuen Sytë e Luanit t’ Hotit, kur vezulloi Atje Shqipja e Skenderbegut, ishte bash e Atij Gjergjit t’ Madh… Per të cilin, ndigjonin perditë n’ “Lahutë t’ Malcis” tue këndue Vllau i Madh i Tyne… Ai Gjergji i Fishtës, që me Shkrojlat e veta t’ arta, Ju pat këndue nder dhomat e “Burgut të Kishës së Fretenve”, HYMNIN E FLAMURIT T’ SHQIPNISË:

Porsi fleta e Ejllit t’ Zotit…………Po rrehë Flamuri i Shqypnis,

E thrret t’ bijt e Kastrijotit……….Mu mbledhë tok nder çetë t’ ushtris.

Bini, Toskë, ju bini Gegë!……….Si dy rrfé, qi shkojn tue djegë!..

AH SHKAM, O SHKAM… Shumë t’ ra me pa e me provue edhe mbi Ty !?

Shka t’ pat gjetë at 1941… Po, a di kush asht kenë ai tiran gjaksor që a shtri mbi Ty!?

O SHKAM, a e di ke bajte per gati 50 vjetë robni e tmerr, i zhytun n’ Gjak e n’baltë..!?

AH SHKAM, O SHKAM… Sa lotët e Nanave Tona u derdhën rrëkajë mbi Ty, o Shkam!?

E prap barbari që rrin mbi Ty, s’ asht ngi… Veç tym e mjegull kerkon bisha e eger edhe Sot… Per mos me pa lumejt e Gjakut që permbyten Kështjellat e Gjinokastres, e deri tek rranoja e rrafshueme e Drishtit, ku Ai i Madhi Pal Engjulli ynë, na la një Formulë…

AH SHKAM, O SHKAM… Sa Gjakun e bani ai mizor që rrin i shtrimë mbi Ty, bash per Atë Formulë t’ Bekueme…Me mija e mija Shqiptarë vorrosi, deri tek Ai Burri i njohun i Dardanisë së vjeter Ai Shtjefni i Kurtve…Që Emnin as Atij dhe, as Tokës së vllazenve të shtrejtë të Tij, të robnueme e pa asnjë shpnesë Lirije, nuk desht me ua ndij sa kje gjallë !

E kurr me Gjakun Tand s’u ngi… Edhe sot aty i zhigatun, me vra Shqiptarë mendon…

AH SHKAM, O SHKAM… Ai vetem “dëshirat” e disa prej Nanave ua plotsoi kur gjetën Loçkat e veta të shkrryem perdhe n’ birucat e flliqta të labirinteve të pafund, madje edhe të pranguem prej atyne xhullinjve shpirtzezë.., atëditë.., kur Ato ju luten atij: “Aman ma vritni Djalin, e mos ma leni me vuejtë ma kështu, pa duer e kambë të sharrueme!..”

E bash edhe aty ku asht shtrij mbi Ty, ai ata po kujton…“Ke do të vras sonte mendon?..”

AH SHKAM, O SHKAM… Të shtynë me kambë, se edhe mbi shilte i shtrimë, vetem…

TI O SHKAM… I DUKESH SHKAM edhe kur n’ Gjak të sheh tue notue e s’ i dham…

O SHKAM, AS GJAMA E YTE e pafund… E dhimjes në Shpirtin e ganduem prej tij…

O SHKAM, O SHKAM… Edhe “Ringjallja” asht mordja që ai la nbrapa.., e Ty t’ han…

Asht fantazma plakë, që rrotull Shqipnisë i sillet… E kafka n’ fund t’ detit ajo kerkon…

O SHKAM, O SHKAM… Veç rrin e mendon: “Kush Shqipninë e Kastriotit cungon!?”

O SHKAM, O SHKAM… E rrashta i punon: “Kush POPUJT SHQIPTAR i robnon !?”

O SHKAM, O SHKAM… Një za nga nalt si rrfeja sot veton e nder SHKAMIJ po jehon: “VETEM GJERGJ KASTRIOTI – SKENDERBEU, SHQIPTARËT I SHPETON !!…”

AI ASHT SHKAMI I VERTETË që kushdo që kerkoi me e rrokullisë, perfundoi ranë në fundin e detit… E ai uji e treti dikund nder brigjet e shkretinave t’ Afrikës e t’ Arabisë…

Shkelqente Rozafa, Lezha, Kruja, Berati, e Vlona…Ku shtizat e Shqipes u ngulen mbi Ty,

O SHKAM, si atë ditë kur dora e çeliktë e GJERGJIT T’ MADH e pat saldue per Ty…

E TI O SHKAM I KASTRIOTËVE, VAZHDON ME U NDERUE PREJ TË GJITHË VENDEVE TË QYTETNUEME TË BOTËS KU, PËRMENDORIA YTE ASHT ATY!

E ATY DO T’ JESHË… DERI NË TË SOSUN TË SHEKUJVE, O PRIJSI YNË !

Melbourne, Nandori i 550 mbas Gjergj Kastriotit…Në 2018…

 

Comments

comments

-----