NJË KUJTIM I GËZUESHËM
Nga Luan Çipi
Gjyshe, babë, nënë e vëllezër
Në një foto shoh me mall,
Mendja më shkon në kohë tjetër,
Të kujtoj ngjarjet me radhë:
Babë e nënë, gjirokastritë,
Labëreshë ishte gjyshja.
Te fotoja më mbetën sytë:
Sa do t’ desha që t’i kisha!
Një foto, nëntëdhjetë vjeçare,
Babë e nënë, tre vjet martuar,
Vëllezërit e mdhenj, të vegjël fare,
Gati duke belbëzuar.
Lule, quhej gjyshja n’ mote,
Emri i denjë, përshtat i rrinte,
Vajzë në Halulaj, kardhiqote
Derë e lashtë, burra tradite.
Nëna, me emrin Zeqirje,
Soj imoçëm, Peshkopia,
E bukur qysh vajz’e re,
E shihje, qeshte shtëpia.
Kaman, quhej im at,
Emigranti në Amerikë,
Njëri tjetrin patën fat
I thanë beqarisë, ikë.
Ky tregim, me cens gazmor,
Është për dasmën prindërore.
Dëgjuar herët në Vlorë,
Po e sjell të freskët prore:
Dasmë si kjo, nuk ishte parë,
“Nuse me njëzetë vetura”,
Burie, britma të pa ndarë
Varg i gjatë me gra e burra.
U thyen dogmat e vjetra:
Këngë e valle qytetare,
Saze, kitara, gërneta
Delvinjote e Përmetare!
Në Palorto, lagje babai
Dhe ne Pllakë, nga ishte nëna,
Mend secili do e mbajë:
Vera e rakia me shtamba,
Kudo, valle e këngë qejfi,
Gjithfarësoj gjirokastritë,
Gjëmoi daullja dhe defi
Nga të bardhë e nga jevgjit.
Për një javë vazhdoi ahengu,
Blegërimat s’ reshtën kurrë,
Sa një mullar u bë dengu,
Plot me brirë e me lëkurë.
*
Ti, moj fotoja shekullore,
Ç’më kujtove shtatë ditët:
“Në gëzimet madhështore
Nuk kursejnë gjirokastritët!”
Tiranë, më 15.04.2017
Comments
-----